Σε ένα εργαστήριο όπου τα δεδομένα αποκτούν υπόσταση και οι μηχανές αποκτούν φωνή, το παρελθόν συναντά το παρόν με αφορμή την ιστορία μιας ιδιοφυΐας. Πρόκειται για τον Τζον φον Νόιμαν, τον μαθηματικό που επηρέασε καταλυτικά την εξέλιξη της τεχνολογίας και της επιστήμης, ο οποίος βρέθηκε αντιμέτωπος με τα όρια της ίδιας του της σκέψης.
Αυτή την ατμόσφαιρα μεταφέρει η Ρούλα Πατεράκη με το νέο της έργο «Sillilab: No Difference Between Ho Ho Ho!!!», παραγωγή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος και επίσημη συμμετοχή στα 60ά Δημήτρια. Η καταξιωμένη δημιουργός υπογράφει το κείμενο, τη σκηνοθεσία και τη χορογραφία της παράστασης, η οποία παρουσιάζεται σε πανελλήνια πρώτη στο Θέατρο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών από την Παρασκευή 31 Οκτωβρίου.
Στο επίκεντρο του έργου βρίσκεται η προσωπικότητα του Τζον φον Νόιμαν. Αν και ο ίδιος δεν εμφανίζεται στη σκηνή, η παρουσία του γίνεται αισθητή μέσα από τις αφηγήσεις των δύο συζύγων του, της μητέρας του, των συνεργατών του και των ίδιων των μηχανών που δημιούργησε. Όπως αναφέρει ο ηθοποιός και βοηθός σκηνοθέτη Γρηγόρης Παπαδόπουλος, όλοι οι χαρακτήρες είναι AI (Artificial Intelligence) και παρουσιάζονται ως «τα παιδιά του Τζον φον Νόιμαν», με μοναδική ανθρώπινη παρουσία τη Σάρα, η οποία λειτουργεί ως συνδετικός κρίκος ανάμεσα στον δημιουργό και τις μηχανές.
Οι μαρτυρίες αποκαλύπτουν την ανθρώπινη πλευρά του επιστήμονα και τις επιπτώσεις του έργου του στην ανθρωπότητα. Ο Νόιμαν, γνωστός για τη συμμετοχή του στο Λος Άλαμος και τη συμβολή του στη διαμόρφωση της στρατηγικής για το Ναγκασάκι, παραμένει μια αμφιλεγόμενη προσωπικότητα. Η παράσταση, σύμφωνα με τον Παπαδόπουλο, δεν υιοθετεί θέση, αλλά θέτει ερωτήματα σχετικά με την ευθύνη της επιστήμης και του ανθρώπου στη χρήση της γνώσης.
Ο ηθοποιός επισημαίνει ότι ο Νόιμαν συχνά χαρακτηρίστηκε φιλοπόλεμος, ωστόσο είχε πλήρη επίγνωση της ανθρώπινης φύσης και πίστευε πως η ευθύνη βαρύνει τον άνθρωπο, όχι την επιστήμη. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί το άζωτο, που αρχικά χρησιμοποιήθηκε για την αύξηση της παραγωγής τροφίμων, αλλά μετατράπηκε σε τοξικό όπλο κατά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Το όνομα «Sillilab» προέρχεται από μια σειρά διαλέξεων του Νόιμαν και αποτελεί λογοπαίγνιο με τη λέξη silly (χαζό), ενώ το «No Difference Between» εκφράζει την αντίληψη ότι δεν υπάρχουν διαφορές παρά μόνο στη χρήση της γνώσης. «Η επιστήμη είναι εκεί, οι υπερεπιστήμες είναι εκεί, το θέμα είναι πώς τις χρησιμοποιούμε», αναφέρει χαρακτηριστικά ο Παπαδόπουλος.
Η παράσταση προσκαλεί τον θεατή να βιώσει τα τελευταία λεπτά της ζωής του Νόιμαν μέσα από ένα έντονο flashback, όπου οι μηχανές – οι «κούκλες» του – ζωντανεύουν, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα μεταξύ φαντασίας και θεατρικής πραγματικότητας. Το έργο συνδυάζει βίντεο, μουσική και ζωντανή δράση, εξελίσσοντας ένα υπαρξιακό πείραμα στα όρια της σκέψης.
Στο άπειρο του Sillilab, η Ρούλα Πατεράκη επιχειρεί να επαναπροσδιορίσει το θέατρο ως τέχνη που, αν και δοκιμάζεται, συνεχίζει να αναδεικνύει τα επιτεύγματα της σύγχρονης δημιουργίας και να θέτει διαχρονικά ερωτήματα για τη σχέση ανθρώπου, επιστήμης και τεχνολογίας.