Σαράντα χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την τραγωδία του Χέιζελ. Στις 29 Μαΐου 1985, το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο βίωσε μία από τις πιο τραγικές στιγμές της ιστορίας του. Είναι η πιο μαύρη σελίδα στην ιστορία του Κυπέλλου Πρωταθλητριών και μετέπειτα Champions League.
Ο τελικός του Κυπέλλου Πρωταθλητριών της σεζόν 1984-1985 ανάμεσα στη Λίβερπουλ και τη Γιουβέντους είχε οριστεί από την UEFA να διεξαχθεί στο γήπεδο Χέιζελ των Βρυξελλών, ένα γήπεδο πολύ παλιό, με σοβαρές ελλείψεις σε θέματα ασφαλείας και εμφανώς ακατάλληλο για μια διοργάνωση τέτοιου μεγέθους.
Παρά τις επανειλημμένες εκκλήσεις των δύο ομάδων προς την UEFA για αλλαγή έδρας, η απόφαση δεν άλλαξε. Πάνω από 58.000 θεατές κατέκλυσαν το Χέιζελ, με περίπου 25.000 φιλάθλους από κάθε ομάδα και τους υπόλοιπους να τοποθετούνται σε μια λεγόμενη «ουδέτερη» ζώνη, η κερκίδα Ζ – η οποία, στην πραγματικότητα, καταλήφθηκε κυρίως από οπαδούς από την Ιταλία.
Το ποδοσφαιρικό σκηνικό της δεκαετίας του 1980 στην Ευρώπη ήταν διαφορετικό από σήμερα, με τη βία στα γήπεδα και τον χουλιγκανισμό να βρίσκονται σε έξαρση. Το τεταμένο κλίμα ενισχύθηκε από την κατάκτηση του τροπαίου το 1984 από τη Λίβερπουλ επί της Ρόμα μέσα στη Ρώμη, γεγονός που άφησε έντονα συναισθηματικά και οπαδικά κατάλοιπα.
Περίπου μία ώρα πριν την έναρξη του τελικού, οπαδοί της Λίβερπουλ παραβίασαν έναν πρόχειρο φράχτη και κινήθηκαν προς την πλευρά των Ιταλών. Μέσα στον πανικό που ακολούθησε, εκατοντάδες φίλαθλοι προσπάθησαν να διαφύγουν, αλλά πολλοί εγκλωβίστηκαν μπροστά σε έναν τσιμεντένιο τοίχο, ο οποίος τελικά κατέρρευσε. Ο τραγικός απολογισμός ήταν 39 νεκροί – 32 Ιταλοί, 4 Βέλγοι, 2 Γάλλοι και 1 Βορειοϊρλανδός.
Παρά την τραγωδία και παρά τα αιτήματα των ομάδων για αναβολή του αγώνα, η UEFA και οι βελγικές αρχές αποφάσισαν να διεξαχθεί κανονικά ο τελικός, επικαλούμενες λόγους ασφαλείας. Η Γιουβέντους επικράτησε με 1-0, χάρη σε πέναλτι του Μισέλ Πλατινί, ωστόσο το αποτέλεσμα πέρασε σε δεύτερη μοίρα, καθώς η βραδιά είχε ήδη στιγματιστεί από τον θάνατο και τον πόνο.
Η τραγωδία του Χέιζελ θεωρείται η πιο σκοτεινή σελίδα στην ιστορία του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Οι ευθύνες αποδόθηκαν στους Άγγλους χούλιγκαν, στην κακή διαχείριση και στην κατάρρευση της οργάνωσης, αλλά και στην ανεπαρκή αστυνομική παρουσία.
Ως αποτέλεσμα, η UEFA επέβαλε τον αποκλεισμό των αγγλικών συλλόγων από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις για πέντε χρόνια και έξι χρόνια για την Λίβερπουλ. Επιπλέον, δεκατέσσερις Άγγλοι οπαδοί της Λίβερπουλ καταδικάστηκαν για ανθρωποκτονία εξ αμελείας.
Η πρωθυπουργός της Βρετανίας, Μάργκαρετ Θάτσερ ζήτησε από τον πρόεδρο της αγγλικής ομοσπονδίας, Μπέρτ Μίλιτσιπ να αποσυρθούν όλες οι ομάδες από τα Κύπελλα Ευρώπης και πήρε την ευθύνη ότι για όλα ευθύνονται οι Άγγλοι οπαδοί. Αυτή η αυστηρότητα και ο αποκλεισμός άλλαξαν την λογική και την φιλοσοφία τόσο των ομάδων, όσο και των φιλάθλων στην Αγγλία.
Άλλες μεγάλες ποδοσφαιρικές τραγωδίες
Η τραγωδία της Θύρας 7 στο γήπεδο Καραϊσκάκη: Στις 8/2/1981 ο Ολυμπιακός αντιμετώπισε την ΑΕΚ στο γήπεδο Γεώργιος Καραϊσκάκης. Οι ερυθρόλευκοι νίκησαν τους κιτρινόμαυρους με 6-0 και οι φίλαθλοι των Πειραιωτών έτρεξαν στα τουρνικέ για να πάνε στην Θύρα 1 και να αποθεώσουν τους παίκτες. Τα τουρνικέ στην Θύρα 7 ήταν κλειστά και ο συνωστισμός είχε ως αποτέλεσμα να χαθούν 21 φίλαθλοι και να τραυματιστούν άλλοι 55 φίλαθλοι, καθώς έπεφταν ο ένας πάνω στον άλλον και δεν μπορούσαν να βγουν έξω.
Η τραγωδία του Χίλσμπορο: Στις 15/9/1989 έγινε η χειρότερη τραγωδία στην ιστορία του αγγλικού ποδοσφαίρου με 96 νεκρούς στο γήπεδο Χίλσμπορο. Στον ημιτελικό του Κυπέλλου Αγγλίας, η Λίβερπουλ αντιμετώπιζε την Νότιγχαμ Φόρεστ και φυσικά πολλοί φίλαθλοι βρέθηκαν στις κερκίδες. Αν και είχαν ειδοποιηθεί από τις αρχές, πολλοί φίλαθλοι πήγαν στα γήπεδο χωρίς εισιτήριο. Οι αρχές και η αστυνομία αναγκάστηκαν να ανοίξουν και άλλες θύρες, με τον κύριο όγκο να κατευθύνεται στην θύρα Leppings Lane, που ήταν για τους φιλάθλους της Λίβερπουλ και ήδη είχε ξεπεράσει το όριο χωρητικότητας.
Στην κερκίδα κανείς δεν είχε ορατότητα για την κατάσταση που επικρατούσε εντός. Κατευθύνθηκαν μαζικά προς τις κεντρικές θύρες, οδηγώντας σε ακραία συμφόρηση στο μπροστινό μέρος της εξέδρας. Μετά από έξι λεπτά του αγώνα, οι θεατές άρχισαν να σκαρφαλώνουν στα κιγκλιδώματα για να σωθούν, καθώς η πίεση του πλήθους τους συνέθλιβε. Η αστυνομία άνοιξε μια μικρή πόρτα, οπού έτσι σώθηκε πολύς κόσμος και ο διαιτητής διέκοψε τον αγώνα.
Έπεσε η κατασκευή που χώριζε την εξέδρα από τον αγωνιστικό χώρο και οι φίλαθλοι προσπαθούσαν να πηδήξουν στον αγωνιστικό χώρο για να σωθούν. Σκοτώθηκαν 96 άτομα εξαιτίας του συνωστισμού και της ασφυξίας. Είναι μια τεράστια τραγωδία, η οποία άλλαξε την λογική και την φιλοσοφία σε όλα τα κομμάτια του αγγλικού ποδοσφαίρου, ως προς την συμπεριφορά των φιλάθλων, των μέτρων ασφαλείας και του εκσυγχροινισμού του γηπέδου.
Η τραγωδία στο Νασιονάλ του Περού
Στις 24/5/1964 το Περού αντιμετώπισε την Αργεντινή στο γήπεδο Νασιονάλ για την πρόκριση στους Ολυμπιακούς του Τόκιο. Η Αλμπισελέστε προηγήθηκε με 1-0. Ο διαιτητής ακύρωση γκολ του Περού στο 88' λεπτό και το κοινό εξαγριώθηκε. Η αστυνομία προσπάθησε να επιβάλλει την τάξη με δακρυγόνα. Οι πύλες του γηπέδου ήταν κλειστές και 318 άτομα σκοτώθηκαν λόγω ασφυξίας και του συνωστισμού των φιλάθλων.
Η θύρα 12 του Monumental
Στις 23/6/1968 διεξήχθη το Superclasico ανάμεσα στην Ρίβερ Πλέιτ και στην Μπόκα Τζούνιορς στο γήπεδο Ελ Μονουμεντάλ στο Μπουένος Άιρες της Αργεντινής. Κάποιοι φίλαθλοι μπλοκαρίστηκαν, γιατί δεν κατάφεραν να βγουν από την θύρα 12 που ήταν κλειστή. Σκοτώθηκαν σε αυτήν την τραγωδία 71 άτομα. Έγινε έρευνα για τρία χρόνια και σε κανέναν δεν αποδόθηκαν ευθύνες.
Ακολουθήστε το Business Daily στο Google news
